Cando o deserto se converte no teu fogar...

Non fai moito fun ver a nova montaxe do Centro Dramático Galego, O regreso ao deserto. Unha obra na que se constata o deterioro das relacións Norte-Sur, así como os profundos cambios sociais derivados da inmigración, a través do conflito que o autor sitúa nun contorno pechado –unha familia dunha vila francesa de provincias nos primeiros anos sesenta–, no que se deixa notar a presenza inquietante e difusa da guerra de Alxeria.

Para min é unha das mellores obras de teatro do CDG: moi boa a dirección, interpretación impecable dos actores, selección musical perfecta, escenografía brillante...

Aínda que eu me quedo cunha das frases da protagonista: "e cal é a miña patria? onde está a miña casa? onde está a terra en que poderei descansar? en Alxeria son estranxeira e soño con Francia, e en Francia son aínda máis estranxeira e soño con Alxeria. Será que a patria é o lugar onde non estamos?" Eu sustituiría a Alxeria por Escocia e a Francia por Galicia... e ¡que gran verdade!

Ps. Encántame ir ao teatro cos "meus nenos"... será que tes razón cando me chamas Mery Pan. Sigo sendo unha inmadura integral sen remedio.