martes, mayo 12, 2009

la voz de otro poeta que se apaga...

Un día cualquiera no sabes qué hora es,
te acuestas a mi lado sin saber por qué.
Las calles mojadas te han visto crecer
y con tu corazón estás llorando otra vez.
Me asomo a la ventana, eres la chica de ayer
jugando con las flores en mi jardín.
Demasiado tarde para comprender,
chica, vete a tu casa, no podemos jugar.

La luz de la mañana entra en la habitación,
tus cabellos dorados parecen el sol.
Luego por la noche al Penta a escuchar
canciones que consiguen que te pueda amar.

Me asomo a la ventana, eres la chica de ayer.
Demasiado tarde para comprender.
Mi cabeza da vueltas persiguiéndote.
Mi cabeza da vueltas...

AUNQUE EL ECO DE TU VOZ SIEMPRE NOS ACOMPAÑARÁ

martes, abril 21, 2009

From Madeira


De vuelta en casa, después de una semana con una actividad frenética: de congreso en congreso: Santiago-Lisboa-Oporto-Madeira-Santiago.
Toda una odisea de enfrentamientos con los organizadores, aterrizajes complicados, viaje en el tiempo (Cómo un hotel de 4 estrellas internacional no acepta pago con tarjeta? en el Windsor de Madeira si es posible)y disfrutando del turismo culinario (pez espada con crema de camarón o filete de atún con maíz son pruebas de las excelencias de Funchal).
Pero, ¡ qué placer es volver a dormir en mi camita!

My personal map!


martes, marzo 10, 2009

Te recuerdo Amanda

(Víctor Jara)

Te recuerdo Amanda
la calle mojada
corriendo a la fábrica
donde trabajaba Manuel.
La sonrisa ancha
la lluvia en el pelo
no importaba nada
ibas a encontrarte con él
con él, con él, con él
son cinco minutos
la vida es eterna
en cinco minutos
suena la sirena
de vuelta al trabajo
y tú caminando
lo iluminas todo
los cinco minutos
te hacen florecer.

Te recuerdo Amanda
la calle mojada
corriendo a la fábrica
donde trabajaba Manuel.
La sonrisa ancha
la lluvia en el pelo
no importaba nada
ibas a encontrarte con él
con él, con él, con él
que partió a la sierra
que nunca hizo daño
que partió a la sierra
y en cinco minutos
quedó destrozado
suena la sirena
de vuelta al trabajo
muchos no volvieron
tampoco Manuel.

Te recuerdo Amanda
la calle mojada
corriendo a la fábrica
donde trabajaba Manuel.


(1968)

lunes, diciembre 01, 2008

Cuál es tu Paraiso??

There is another sky,

Ever serene and fair,

And there is another sunshine,

Though it be darkness there;

Never mind faded forest,

Never mind sient fields.

Here is a little forest,

Whose leaf is ever green;

Here is a brighter garden,

Where not a frost has been;

In its unfading flowers

I hear the brigh bee hum;

Pritbee, my brother,

Into my garden come!

miércoles, noviembre 26, 2008

Do you like Iru-Bru?

viernes, noviembre 14, 2008

a globalización...



¿cal te tomarías????

miércoles, noviembre 05, 2008

Yes, We can!




Congratulations to USA!!!

B. Obama: O cambio chegou en Estados Unidos, transcorreu moito tempo. Pero esta noite, grazas ao que fixemos este día, nesta elección, neste momento de definicións, o cambio chegou en Estados Unidos.
[...]Xunto á miña familia, que me fixo quen son. Os estraño esta noite. Sei que a miña débeda con eles é inconmensurable [...].
Nunca fun o máis probable candidato para este cargo. Non comezamos nin con moito diñeiro nin con maiores apoios.Se hai alguén aí que aínda dubida que Estados Unidos é un lugar onde todo é posible, que aínda se pregunta se o soño dos nosos fundadores está vivo neste tempo, que aínda cuestiona o poder da nosa democracia, esta noite é a súa resposta, é a resposta de filas ao redor de escolas e igrexas, en números que este país xamais viu.
[...]Celebramos esta noite, (pero) sabemos que os desafíos que o mañá traerá son os maiores de nosa era: dúas guerras, un planeta en perigo, a peor crise financeira nun século.Hai novos traballos para crear, novas escolas para construír, ameazas que conter, alianzas que reparar [...]