miércoles, noviembre 08, 2006

Vacanze a Roma

He de confesar que las comedias románticas nunca fueron mi género - o mejor dicho, subgénero - cinematográfico favorito. Pero cuando estás con delirios febriles necesitas ver la vida del color de rosa, en este caso un rosa muy pastelón.
He vuelto a ver Vacaciones en Roma, una comedia romántica que se convirtió en todo un clásico de todos los tiempos, del mejor Hollywood de los años 50. Con esta película Audrey Hepburn obtuvo un oscar y fue su primer papel de protagonista. Y a partir de esta película se convirtió en un icono mundial de belleza, glamour y elegancia por excelencia (aunque mi preferida siempre ha sido la otra Hepburn, la Katherine).
El argumento es muy simple: una de las más guapas princesas de toda Europa (Audrey) decide rebelarse de sus obligaciones reales y se escapa por Roma, en sus vacaciones "coincide" con un guapísimo periodista (Gregory Peck), el cual va hacer un reportaje sobre la "escapada" de la princesa, pero no contaba con enamorarse de ella. Pero, para mi lo mejor es que sale toda la ciudad de Roma : el río Tiber , el coliseo , el foro romano , castelo saint Angelo , la fontana di Trevi, la piazza di Spagna..... Y además en Blanco y Negro.
Resumiendo, es la movie perfecta para una tarde de gastroenteritis!

Etiquetas:

domingo, noviembre 05, 2006

Arévalo and Ávila by me

Etiquetas:

jueves, noviembre 02, 2006

Cando o deserto se converte no teu fogar...


Non fai moito fun ver a nova montaxe do Centro Dramático Galego, O regreso ao deserto. Unha obra na que se constata o deterioro das relacións Norte-Sur, así como os profundos cambios sociais derivados da inmigración, a través do conflito que o autor sitúa nun contorno pechado –unha familia dunha vila francesa de provincias nos primeiros anos sesenta–, no que se deixa notar a presenza inquietante e difusa da guerra de Alxeria.
Para min é unha das mellores obras de teatro do CDG: moi boa a dirección, interpretación impecable dos actores, selección musical perfecta, escenografía brillante...
Aínda que eu me quedo cunha das frases da protagonista: "e cal é a miña patria? onde está a miña casa? onde está a terra en que poderei descansar? en Alxeria son estranxeira e soño con Francia, e en Francia son aínda máis estranxeira e soño con Alxeria. Será que a patria é o lugar onde non estamos?" Eu sustituiría a Alxeria por Escocia e a Francia por Galicia... e ¡que gran verdade!
Ps. Encántame ir ao teatro cos "meus nenos"... será que tes razón cando me chamas Mery Pan. Sigo sendo unha inmadura integral sen remedio.

Etiquetas: